Afgelopen zaterdag heb ik FC Groningen – FC Twente in het stadion bekeken. Een analyse van deze wedstrijd.
Voorafgaand aan de wedstrijd gaf hoofdtrainer Danny Buijs enkele aandachtspunten aan voor FC Groningen: Buijs wil meer diepte in het aanvalsspel zien om tot kansen te komen. Verdedigend moeten onderlinge afstanden kleiner zijn en er moet een betere onderlinge samenwerking zijn in het druk zetten op de tegenstander.
Wat is mij opgevallen bij FC Groningen – FC Twente?
Opbouw van achteruit
Het valt me op dat FC Groningen tijdens de opbouw met 3 man in de laatste linie speelt. De controlerende middenvelder Matusiwa (speelde een puike wedstrijd) voegt zich bij de centrale verdedigers. De backs Absalem en Zeefuik staan hoog en breed en worden bij voorkeur niet bij de opbouw betrokken op eigen helft. De 3 man achterin proberen vooral spelers in de as aan te spelen, als dit is gelukt worden de backs Absalem en Zeefuik in het spel betrokken. Beide backs staan dan op de helft van de tegenstander.
De formatie in de opbouw komt in mijn ogen dan ook het dichtst bij een 1-3-1-5-1. Lundqvist is de middenvelder die dan direct voor de verdediging speelt maar afwisselend komen ook andere middenvelders in de bal. FC Groningen voetbalt relatief eenvoudig onder de druk van FC Twente uit.
Omschakeling
Groningen is kwetsbaar als het vroeg balverlies lijdt met deze manier van opbouwen. Bijvoorbeeld op het moment dat de 1e strafschop van FC Twente wordt ingeleid. Lundqvist verliest de bal op het middenveld. Backs Absalem en Zeefuik staan op grote afstand. In de omschakeling naar balverlies kunnen ze niet meer van waarde zijn. Het is overigens niet de enige keer dat Lundqvist in een vergelijkbare situatie balverlies lijdt.
Of bijvoorbeeld in 37e minuut als Zeefuik de bal verspeelt. Er ontstaat direct een onwenselijke 2 tegen 2 situatie achterin. Linksback Absalem kan de centrale verdedigers niet meer ondersteunen.
Druk zetten
FC Groningen past 2 varianten toe om tegendoelpunten te voorkomen. Óf Groningen zet druk, óf Groningen zakt terug in een vlakke 1-4-4-2. Als FC Twente kort opbouwt vanaf de keeper Drommel, zet Groningen direct druk. In de 1e helft valt het op dat Twente hierdoor vaak gedwongen wordt een lange bal te spelen. Meestal levert deze lange bal balbezit voor de Groningers op.
Soms levert het druk zetten ook balbezit op, daaruit ontstaat bijvoorbeeld een goede kans voor Doan. Bij FC Groningen zijn de spitsen Sierhuis en Doan daadwerkelijk de 1e verdedigers, dat vind ik enorm waardevol.
Na de 2 rode kaarten ontstaat er een andere wedstrijd. FC Groningen zakt vanzelfsprekend in en verdedigd vanuit een 1-5-2-1 of 1-4-3-1. Een lange bal op de hardwerkende Sierhuis en later Benschop is hoe Groningen nog probeert om gevaarlijk te worden. Dat gaat lastig en is begrijpelijk.
Onderlinge afstanden
Gekeken naar het aandachtspunt van Buijs (onderlinge afstanden bij verdedigen), zal de trainer over de 2e helft dik tevreden zijn. Veelzeggend is namelijk hoe de doelpunten van FC Twente tot stand komen: 2 doelpunten vallen uit een spelhervatting en het laatste doelpunt diep in blessuretijd als Groningen va banque speelt.
Vanuit open spel slaagt FC Twente er tegen 9 man niet in om tot goede kansen te komen. Als ik trainer zou zijn van Twente dan zou me dat zorgen baren. Afgezien van een enorme dosis werklust heeft Groningen dat ook te danken aan een goede verdedigende organisatie met bijbehorende korte onderlinge afstanden. De as wordt dichtgezet, de zijkanten vrij gelaten.
Conclusie
In mijn ogen is het voetballende deel van FC Groningen absoluut hoopvol. Een goed voetballende en hardwerkende ploeg. In de opbouw worden oplossingen naar voren gezocht i.p.v. breed of achteruit. Met 11 tegen 11 was Groningen de betere ploeg en er zijn kansen gecreëerd. Met 9 spelers heeft Groningen een helft lang zonder opgeven geknokt voor een resultaat en amper iets weggegeven. Daar heb ik van genoten. Groningen was zelfs nog in staat om er een slotoffensief uit te persen waardoor FC Twente zich zag genoodzaakt tot tijdrekken.
Kwetsbaar is Groningen in de omschakeling naar balverlies. Buijs zou dit kunnen oplossen door bijvoorbeeld de backs minder hoog te laten staan in de opbouw. Andere mogelijkheid is het overslaan van de 6 in de opbouw maar dieper staande spelers aan te spelen. Â
Als er druk wordt gezet is het belangrijk dat alle linies bijsluiten. Dit was niet altijd zo. Beter voetballende tegenstanders zullen vaker onder de druk van Groningen uitspelen. Dan zou inzakken een betere optie kunnen zijn, of beter druk zetten natuurlijk.
Voetbal analyseren
Natuurlijk heb ik ook gezien dat Groningen heeft verloren, uiteindelijk is er maar 1 statistiek die telt na 90 minuten en dat zijn de gemaakte doelpunten. Ik analyseer echter geen uitslag maar het spel dat ik heb gezien. Om die reden ben ik ook bewust voorbij gegaan aan de beslissingen van de scheidsrechter tijdens de wedstrijd. Het zijn zaken waar je geen invloed op hebt. Aankomende week staat Buijs weer met zijn spelers op het trainingsveld om spel te verbeteren, niet met de scheidsrechter.
FC Groningen heeft tijdens deze wedstrijd aan klantenbinding gedaan getuige het applaus van het thuispubliek na afloop.
